به گزارش پایگاه خبری بازار سرمایه (سنا) و به نقل از فولاد ایران، این اولین بار نیست که چین تلاش میکند کنترل بیشتری بر بازار سنگ آهن داشته باشد و تاکنون بی اچ پی سومین تولیدکننده بزرگ سنگآهن در جهان پس از واله و ریو تینتو، نسبت به چشمانداز این سیستم خرید یکپارچه چین نظر خود را ارایه کرده است. این شرکت استرالیایی مطمئن است که بازار قیمت را تعیین خواهد کرد و تاریخ نشان داده راهاندازی یک شرکت متمرکز برای خرید سنگ آهن چندان موفق نخواهد بود.
ولی این خطر وجود دارد که یک سیستم خرید متمرکز باعث ایجاد ناکارآمدی و بوروکراسی در بازار شود و در نتیجه بازار کارایی کمتری خواهد داشت زیرا کارخانههای فولاد چین برای به دست آوردن سنگ آهن مورد نیاز خود در زمان مناسب مبارزه خواهند کرد. همچنین خطر درگیری بیشتر بین شرکتهای معدنی و فولادسازان چینی را افزایش میدهد، زیرا هر دو به دنبال منافع خود خواهند بود.
خیلی به این مسئله نیز بستگی دارد که هر دو طرف چگونه با هرگونه تغییر در نحوه خرید سنگ آهن چین برخورد کنند، اما این احتمال وجود دارد که سه شرکت معدنی بزرگ دنیا به دنبال حفظ قیمت مرتبط با بازار نقدی باشند. اگر چین از بازار نقدی خارج شود، ممکن است موضوع پیچیده تر شود، زیرا شاخص قیمت دیگر بر اساس آنچه ژاپن و کره جنوبی برای خرید سنگ آهن می پردازند تعیین خواهد شد.
به طور خلاصه، هر سیستم خرید متمرکز جدید چینی احتمال اختلال در بازار سنگ آهن را مطرح میسازد. اما حتی اگر چین یک سیستم خرید متمرکز و کارآمد راهاندازی کند، بعید است که پویایی بازار را تغییر دهد. بازار سنگ آهن بسیار متمرکز است و در اختیار تعدادی شرکت معدنی بزرگ در دو کشور استرالیا و برزیل است.
اگر چین بر قیمتهای پایینتر پافشاری کند، احتمالا به بنبستی میرسند که در آن شرکتهای معدنی عرضه را محدود میکنند و این بازی شروع میشود که حالا چه کسی بیشتر دوام می آورد. البته این به میزان تقاضای چین در آن زمان نیز بستگی دارد.
بین سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ سیستم قیمتگذاری نقدی به نفع شرکتهای معدنی کار کرد چرا که تقاضای چین به لطف بستههای محرک اقتصادی بالا بود. اما با موج عرضههای جدید، قیمتهای لحظهای کاهش یافت و چینیها نسبت به سیستم قراردادی قبلی سود خوبی میبردند. تنها از سال ۲۰۱۹ مجددا قیمت سنگ آهن روند صعودی مداومی را از سر گرفت. سپس در دوره اول همهگیری کرونا در ۲۰۲۰ افت داشت و پس از آن با افزایش تقاضای جهانی صعودی شد. ماه می سال گذشته نیز سنگ آهن عیار ۶۲ درصد به اوج ۲۳۵.۵۵ دلار رسید و پس از آن روندی نزولی داشته هفته گذشته پس از نوساناتی به ۱۱۵ دلار رسید.
در مقایسه با دهه گذشته این قیمت هنوز نسبتا بالاست و شاید فولادسازان چینی به دنبال قیمت زیر ۱۰۰ دلار به عنوان قیمت با ثباتی باشند. ولی باید محتاط هم باشند چرا که اگر خلاف انتظارات بازار پیش روند و موفق شوند قیمت ها را پایین بیاورند ممکن است موجب کاهش سرمایه گذاری ها و افت عرضه در آینده شوند.