اصولا ما در بازارهاي مالي كم طاقت هستيم! كم طاقتي و عدم صبر ما ۳ دليل عمده دارد:
۱. اين امكان وجود دارد كه قيمتهاي لحظه اي را ببينيم.
۲. استراتژي نداريم .
۳. مورد ۱ را دوباره انجام مي دهيم تا اينكه ترس بر ما غالب شود و دست به معامله اي احساسي بزنيم.
ما ايرانيها " دارايي دوست" بوديم و البته هستيم، آرزوي هر ايراني داشتن خانه و سرپناه بوده و است. دارايي فيزيكي را بيشتر از يك تكه كاغذ بهادار مي پذيرفتيم. هر چه دارايي غير منقول تر بود، محبوب تر بود ملك و باغ و زمين حتي از طلا هم محبوب تر بود.
به ندرت كسي بعد از خريد زمين و مسكن ، يك ساعت بعد، يك روز بعد، و حتي يك هفته بعداز خريد، به بازار مراجعه مي كند و دوباره قيمتها را چك مي كند. حتي اگر بعد از چند ماه قيمتها كاهشي شوند ، درصد كمي حاضر به فروش زمين و خانه با ضرر هستند! تا همين الان نيز اين موضوع گريبانگير ماست. زمين مي خريم و به قول معروف مي اندازيمش بماند! يكسال هم قيمتش بالا نرود اعتراضي نميكنيم چون دارايي را به چشم مي بينيم و بر اساس حافظه تاريخيمان مطمئنيم رشد مي كند. اين همان استراتژي خريد ما در ملك است اما در بورس دقايقي بعد از خريد انتظار رشد قيمتي داريم. هيچ استراتژي نداريم و صرفا دنباله روي بقيه هستيم. سرگرداني ما در ميان انبوه اطلاعات باعث تشويش خاطر ما مي شود و به علت نداشتن استراتژي مشخص، صبرمان را از دست مي دهيم و اقدام به خروج زود هنگام از بازار مي كنيم. البته اين پارادايم فكري در حال تغيير است. مردم بيشتري با بورس آشنا شده اند، نتيجه صبر خود در بورس را ديده اند، آن را به عنوان يك بازار سرمايه گذاري پذيرفته اند و در حال مديريت نقدينگي خود در بورس هستند.
نگاهي به سهامي كه در طول يكسال گذشته از آنها خارج شده ايد بيندازيد :
- استراتژي شما در خريد سهام چيست؟
- جالب است بدانيد كه شما براي خروج از سهم نيز بايد استراتژي داشته باشيد.
سرمايه گذاري، بورس،معاملات